ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ    (ΕΡΓΑΣΙΑ)

Αφού «ταυτιστείτε» με την Αρετούσα να γράψετε ένα υποθετικό απόσπασμα από το  ημερολόγιό της αμέσως μετά τις συμβουλές που της δίνει η Φροσύνη στο κελί όπου βρίσκεται κλεισμένη από τον πατέρα της.

 Εργασία της μαθήτριας Έλενας Φίτση,  Α5

          Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

είμαι αρκετά φοβισμένη και εξαντλημένη. Φοβάμαι για το τι θα συμβεί, φοβάμαι για τον Ερωτόκριτο… Ίσως απλά  να φοβάμαι τον εαυτό μου, δεν πρέπει να πάρω μια παρορμητική απόφαση ειδικά τώρα που είμαι πιεσμένη από παντού. Άραγε πού να είναι τώρα, πώς να είναι; Άραγε να με σκέφτεται και να του λείπω; Πάλεψα πολύ μέσα μου, προσπάθησα να ενδώσω στις επιθυμίες του πατέρα μου αλλά δεν τα κατάφερα. Όταν με αγκάλιασε, η ψυχή μου έμεινε σε αυτόν και τώρα παλεύω με τους δαίμονες της απουσίας του. Είναι πολύ  σκληρό να είμαι μακριά του και να βρίσκομαι εδώ μόνη και ανίκανη να τον αντικαταστήσω. Είναι τόσο άδικο να με εμποδίζουν να γίνω ένα με αυτόν.

Αγαπημένο μου ημερολόγιο πονάω, αλλά αυτό δεν έχει καμία αξία αν πονάει και αυτός. Δεν θέλω να αναλογίζεται το βάρος των σκέψεών μου, δεν θέλω να σκέφτεται την θλίψη που σχηματίζεται στο πρόσωπο μου. Τον αγαπάω και μου λείπει και την στιγμή που θα με σώσει από αυτό το κρύο και υγρό δωμάτιο όλα θα γίνουν ανάμνηση. Μια παλιά κακιά ανάμνηση. Πάλι μένω ξύπνια και υπήρξαν και πολλά ‘χθες’ που ξημέρωσαν  βρίσκοντας με εμένα κοντά στο μικρό παραθυράκι του κελιού μου. Ο λόγος ήταν πάντα ο ίδιος. Σκεφτόμουν αυτόν και ευχόμουν να μην του ξημερώσει κάτι κακό. Ελπίζω μόνο μέσα από την δικιά μου στάχτυ να έλαμψε αυτός, μόνο έτσι θα είμαι ζωντανή και εγώ… Τόσες πολλές σκέψεις αλλά δεν ξέρω με τι τρόπο να τις εκφράσω. Επικρατεί ένα χάος μέσα μου που ούτε μια λέξη δεν βρίσκω για να το περιγράψω. Γίνεται εξάλλου να εκφράσεις το μέγεθος της φασαρίας, του πανικού, του πόνου; Απλά εμπιστεύτηκα την ψυχή και την καρδιά μου σε κάποιον με την ελπίδα ότι θα με σώσει. Ό,τι και να κάνουν αγαπητό μου ημερολόγιο η εικόνα του θα είναι πάντα αποτυπωμένη μέσα μου. Καμία δύναμη και καμία αυθεντία δεν μπορεί να με κάνει να πιστέψω ότι υπάρχει πιο όμορφο χαμόγελο από το δικό του, πιο όμορφα μάτια από τα δικά του- σε αυτά αντικατοπτριζόταν η ψυχή του.

Η Φροσύνη προσπαθεί να μου αλλάξει γνώμη, θεωρεί ότι είμαι αχάριστη που έχω την δυνατότητα να παντρευτώ αλλά σε αντίθεση εγώ αρνούμαι όποιον μου στείλει ο πατέρας μου. Μακάρι να με καταλάβαινε. Δεν μπορώ να δοθώ σε κάποιον άλλον για να σωθώ από αυτόν τον εφιάλτη. Δεν είναι αυτό σωτηρία. Όλοι μου λένε να κοιτάξω το μέλλον μου και να χαροποιήσω τον πατέρα μου. Το παρελθόν μου όμως, το παρόν μου και το μέλλον μου είναι αυτός. Για πόσο ακόμα θα μείνω εδώ; Αυτός ο χώρος είναι τόσο άβολος και σκοτεινός. Θα μπορούσα να πω ότι με τρομάζει. Η ατμόσφαιρα αυτού του χώρου τόσο ασφυκτική. Δεν πρέπει να τα παρατήσω όμως. Θα έρθει… θα έρθει έτσι δεν είναι;

Καληνύχτα αγαπητό μου ημερολόγιο. Σε ευχαριστώ που για μια ακόμα φορά ήσουν εκεί για εμένα. Ίσως μια μέρα να μιλήσω για εσένα στον έρωτά μου.