Η αφορμή για τη συγκεκριμένη ανάρτηση δεν υπήρξε μόνο το συγκεκριμένο άρθρο από το ΑΝΤΙΚΛΕΙΔΙ που περιγράφει, κατά τη γνώμη μου, εύστοχα και ρεαλιστικά τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τις επαγγελματικές επιλογές των παιδιών τους αρκετοί Έλληνες γονείς. Το βιώνουμε άλλωστε πολύ έντονα εκ του σύνεγγυς ως δάσκαλοι στα σχολεία .
Το έναυσμα μού δόθηκε από την εμπειρία μιας καλής φίλης που νομίζω περιγράφει λιτά και περιεκτικά αυτό που αναφέρεται στο άρθρο. Απολαύστε, λοιπόν, το διάλογο:
-Εγώ είχα ένα πολύ ωραίο σχέδιο... Να σπουδάσει γιατρός η κόρη μου να πάρει ειδικότητα δερματολόγος, ώστε να πάρει το δικό μου έτοιμο ιατρείο και την πελατεία ενώ παράλληλα εγώ να μπορώ να βγω σε σύνταξη αλλά να εξακολουθώ να βλέπω περιστατικά με τη δική της άδεια.
-Και τί έγινε?? τη ρωτάω
-Η κόρη μου σπούδασε γιατρός αλλά στα μέσα της ειδικότητας τα παράτησε όλα και έφυγε....
-Πού πήγε??
-Στο Λονδίνο και κάνει μεταφράσεις....
- Α... λέω
- Και όλα τα λεφτά που έδωσα για τις σπουδές της χάθηκαν......και δε φτάνει μόνο αυτό, τώρα δε μου μιλάει καθόλου....ΜΕ ΜΙΣΕΙ.....
- Α....... λέω πάλι....."
ολόκληρο το άρθρο εδώ:
Ευχαριστίες για την ανάρτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφή