(Μια ακόμη άποψη περί ΕΕ)

  Η «εταιρεία» που κράτη – μέλη της (Αυστρία) πρωτοστατούν στο κλείσιμο των ελληνικών συνόρων και μετατρέπουν την Ελλάδα σε «Αλκατράζ» προσφύγων, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» που οι επίτροποί της και οι πρόεδροί της αναφωνούσαν «καλό κουράγιο Έλληνες» όταν με τις αποφάσεις τους βύθιζαν τον ελληνικό λαό στα Τάρταρα για να κλείσουν τις μαύρες τρύπες των γαλλογερμανικών και των ελληνικών τραπεζών, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» που δεν αναγνωρίζει την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας και που ταγοί της όπως ο Μάνφρεντ Βέμπερ, επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Ευρωκοινοβούλιο, σε συνέντευξη στην γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine Zeitung», δήλωνε ότι «στα ελληνοτουρκικά σύνορα διασφαλίζονται και τα γερμανικά σύνορα» και ότι «στην περίπτωση αυτή δεν ισχύει πλέον το επιχείρημα περί εθνικής κυριαρχίας», λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» που η ηγέτιδα δύναμή της, η Γερμανία, σε συνεννόηση με την Τουρκία, φέρνει το ΝΑΤΟ των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» που καθιστά τη θάλασσα της Ελλάδας σε υγρό νεκροταφείο για αμέτρητους «Αιλάν», τους οποίους πριν πνίξει στο Αιγαίο τους βομβαρδίζει στις χώρες τους, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» που οι μηχανισμοί της (ESM) επιβάλλουν την αέναη παρουσία του ΔΝΤ στην Ελλάδα (σσ: μόλις χτες ξεκίνησαν οι διαδικασίες για υπογραφή νέου Μνημονίου μεταξύ Ελλάδας – ΔΝΤ!), λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» υπό την επιτήρηση της οποίας η Ελλάδα, είτε με μπλε, είτε με πράσινους είτε με ροζ κυβερνώντες, ξεπουλάει τα τιμαλφή της δημόσιας περιουσίας προς δόξα «επενδυτών» και «κορακιών», λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» υπό την αξιολόγηση της οποίας 6 εκατομμύρια Έλληνες ζουν σε συνθήκες φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, 700.000 παιδιά σε καθεστώς επισιτιστικής ανασφάλειας, 1,5 εκατομμύριο Έλληνες στην ανεργία, 500.000 Έλληνες σε συνθήκες στεγαστικής ανασφάλειας και 2,5 εκατομμύρια συνταξιούχοι αναμένουν την χαριστική βολή του Ασφαλιστικού, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» υπό τους «θεσμούς» της οποίας πορεύεται η Ελλάδα των πλειστηριασμών, του ΕΝΦΙΑ, της μείωσης στο μισό του επιδόματος θέρμανσης, των εκατοντάδων χιλιάδων «λουκέτων», της μετανάστευσης των νέων παιδιών και της φοροληστείας, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» εντός της οποίας η Ελλάδα μετρά τους δείκτες της αγροτικής και βιομηχανικής της αποσάθρωσης, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» των Μνημονίων, της στυγνής λιτότητας, των 120 εκατομμυρίων φτωχών και των 30 εκατομμυρίων ανέργων, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Η «εταιρεία» της ανακήρυξης τραπεζιτών στις θέσεις εκλεγμένων πρωθυπουργών, της αναβίωσης του φασισμού, της ανοικτής συνεργασίας με ναζιστές (Ουκρανία), της αναβίωσης πρακτικών «Νταχάου» όπως η κατάσχεση των τιμαλφών των προσφύγων, λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Κι αυτή είναι η «μοίρα» της Ελλάδας μέσα στην ΕΕ από την εποχή του «ανήκομεν εις της Δύσιν» του Καραμανλή μέχρι τα «η θέση της Ελλάδας στην ΕΕ δεν αμφισβητείται» του Τσίπρα.

    Αλλά, μετά από όλα αυτά, γιατί «δεν αμφισβητείται»; Για λογαριασμό τίνος παρουσιάζουν σαν «αδιαμφισβήτητα» τα δεσμά που αλυσοδένουν τη χώρα  σ’ αυτή την «εταιρεία»; Για ποιού τα συμφέροντα το αστικό πολιτικό σύστημα και κάθε λογής μνημονιακός κολαούζος, άλλος ανοιχτά κι άλλος πιο συγκαλυμμένα, «σουσουδίζει»: «Μένουμε Ευρώπη».

    Είναι φανερό: Για να πιπιλίζουν το μυαλό του ελληνικού λαού, δεκαετίες τώρα κι από το πρωί μέχρι το βράδυ, υπέρ αυτής της αθλίας «εταιρείας», κάποια συμφέροντα εξυπηρετούνται. Είναι φανερό ότι κάποιοι από αυτή τη σχέση κερδίζουν.

    Προφανώς δεν είναι τα λαϊκά στρώματα που κερδίζουν. Αλλιώς δεν θα χρειαζόταν να υφίστανται ολημερίς την τρομοκρατία, τους εκβιασμούς, τις απειλές ότι έξω από την «εταιρεία» θα πάθουμε «καταστροφή».  

    Όμως, τα πάντα γύρω μας φωνάζουν ότι η καταστροφή είναι εδώ. Παρούσα. Απροσμέτρητη. Και ότι έχει τη σφραγίδα μιας «εταιρείας» που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Τα πάντα γύρω μας, από τον συνοριακό αποκλεισμό των προσφύγων μέχρι τον κοινωνικό αφανισμό των κατοίκων του τόπου μας, βοούν: Μετά από την εμπειρία 35 χρόνων παραμονής στην ΕΕ, η έξοδος από την ΕΕ, όχι με τους όρους του Σόιμπλε, αλλά με όρους ανατροπής όλου του συστήματος της κυριαρχίας των μονοπωλίων προκύπτει ως αναγκαία προϋπόθεση αναδημιουργίας της Ελλάδας προς όφελος του λαού της, της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας της.

    Τα πάντα γύρω μας βοούν: Η συγκρότηση μιας Ελλάδας που τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο επίπεδο των διεθνών της σχέσεων η πυξίδα θα είναι το κοινό όφελος και όχι η υποταγή στο δίκιο του ισχυρού, περνάει από την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Ορισμένοι αντί στην παραπάνω θέση να αντιτείνουν πολιτικό αντίλογο, βαφτίζουν «ρεαλισμό» τον άλλοτε απροσχημάτιστο και άλλοτε ραφιναρισμένο ραγιαδισμό.

    Τι κάνουν; Λες και η τρισχιλιόχρονη Ιστορία αυτού του τόπου ξεκίνησε μόλις το 2002 έξω από το ΑΤΜ που οι Σημίτης – Παπαδήμος κουνούσαν το ευρώ, λες και πρόκειται για έγκλημα καθοσιώσεως να ζητάς την αποδέσμευση της Ελλάδας από το ευρωΚολοσσαίο, παίρνουν ύφος εισαγγελέα και μας εγκαλούν: «Δηλαδή, τι ζητάτε, να στραφεί ο λαός ενάντια στην ΕΕ αλλά και ενάντια στα πολιτικοοικονομικά της στηρίγματα εντός και εκτός Ελλάδας;». 

Πηγή: http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/372553,Menoyme-Eyrwph-.html

ΕΞAΧΡΟΝΑ MΕ FACEBOOK!

Μια νέα ελληνική έρευνα που έγινε το 2015 σε µαθητές ηλικίας 11-12 ετών στην περιοχή της Αττικής επιβεβαιώνει πως τα σηµερινά παιδιά είναι tech freaks, καθώς ξέρουν πολλά περισσότερα για την τεχνολογία από τους γονείς τους, και πως είναι κολληµένα από... κούνια µε το facebook, αφού διατηρούν προφίλ από την ηλικία των 6 ετών, προφανώς µε ψευδή στοιχεία, δεδοµένου ότι η «είσοδος» στους ανηλίκους κάτω των 12 ετών απαγορεύεται. Η µελέτη που εκπονήθηκε από τη Μονάδα Εφηβικής Υγείας (ΜΕΥ) του Νοσοκοµείου Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού» σε ανήλικους κατοίκους του Λεκανοπεδίου Αττικής και παρουσιάζεται σε αποκλειστικό δηµοσίευµα του «Ε.Τ.» δείχνει επίσης πως τα Ελληνόπουλα έχουν «κόλληµα» και µε τα smartphones και τα tablets από πολύ τρυφερές ηλικίες. Αναλυτικά τα ευρήµατα έδειξαν ότι το 52% των παιδιών θεωρούν πως είναι φωτεινοί παντογνώστες στα θέµατα της τεχνολογίας σε σύγκριση µε τους (αδαείς) γονείς τους και πως το ίδιο ποσοστό (δηλαδή ένα στα δύο παιδιά) είναι µέλος τουλάχιστον µίας σελίδας κοινωνικής δικτύωσης.

Περισσότερα εδώ: http://www.youth-life.gr/index.php/el/media-gr/

ΕΝΟΤΗΤΑ 4

ΕΡΓΑΣΙΑ: αφού επεξεργαστείτε το υλικό που δίνεται παρακάτω (1-6) να γράψετε ένα κείμενο 100-150 λέξεων περίπου στο οποίο να εκφράζετε τις απόψεις σας για το εάν η Ε.Ε. έχει επιτύχει και εξακολουθεί να επιτυγχάνει σήμερα τους στόχους που έχει θέσει. Επιπλέον μπορείτε να εκφράσετε την άποψή σας για το τι θέλετε εσείς από την ΕΕ.

ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ – Για την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση

 

2 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση στις ζωές των νέων

3

 (άρθρο από τον ημερήσιο Τύπο - σκεφτείτε έναν τίτλο που θα του ταίριαζε κατά τη γνώμη σας)

                Καθημερινά βιώνουμε τις προσπάθειες της χώρας μας να κατακτήσει μια ισότιμη θέση μεταξύ των εταίρων μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο στόχος αυτός, όπως όλοι σχεδόν αναγνωρίζουν, αποτελεί μονόδρομο. Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να είμαστε ανταγωνιστικοί. Από το να πετύχουμε, δηλαδή, να οικοδομήσουμε μια υγιή οικονομία, από το να παρακολουθούμε τις  τεχνολογικές εξελίξεις, από το να εξυγιάνουμε το δημόσιο τομέα, από το να δημιουργήσουμε κράτος ευέλικτο, χωρίς ωστόσο να υστερεί στους τομείς της κοινωνικής πρόνοιας και της φροντίδας προς τις ενδεείς οικονομικά και κοινωνικά κατηγορίες πολιτών. Μόνον έτσι θα πάψουμε να είμαστε και να χαρακτηριζόμαστε «ουραγοί της Ευρώπης» και «υπηρέτες των Ευρωπαίων».

                Η επίτευξη των στόχων σύγκλισης της ελληνικής οικονομίας με τα ευρωπαϊκά οικονομικά μεγέθη δεν είναι μόνο θέμα αριθμών. Είναι και θέμα ουσίας. Διότι η βελτίωση των οικονομικών μεγεθών μακροπρόθεσμα, αλλά σε ορισμένους τομείς και μεσοπρόθεσμα, οδηγεί στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, των υπηρεσιών, του κράτους πρόνοιας και γενικότερα στη βελτίωση της ποιότητας ζωής για όλους μας.

                Το όραμα, όμως, της Ενωμένης Ευρώπης δεν εξαντλείται στον οικονομικό τομέα. Δεν είναι μόνο όραμα σύγκλισης σε όλα τα επίπεδα: θεσμών, αξιών, πολιτισμών. Είναι το όραμα της οικοδόμησης μιας ενιαίας Ευρώπης, όπου η παρουσία των συνόρων θα είναι ελάχιστα αισθητή. Οι λαοί, πέρα από τη δική τους ξεχωριστή εθνική συνείδηση, θα νιώθουν ότι έχουν μια κοινή πατρίδα, είναι πολίτες της Ευρώπης. Θα νιώθουν ότι είναι φορείς ενός ενιαίου πολιτισμού, κοινού γι’ όλους, του ευρωπαϊκού πολιτισμού, αυτού του πολύχρωμου, πλούσιου και λαμπερού ψηφιδωτού, όπου ο κάθε λαός τοποθετεί τη δική του ψηφίδα. Θα βιώνουν την Ευρώπη ως ενιαίο χώρο, ως σύνθετη ολότητα, ως χώρο συνάντησης και αλληλεπίδρασης πολιτισμών, που όλοι μαζί απαρτίζουν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.

                Πιστεύω πως η βάση και η αφετηρία για την επίτευξη αυτών των στόχων είναι η παιδεία. Γι’ αυτό και ο κύριος προσανατολισμός ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους πρέπει να κατατείνει στη θωράκιση του ανθρώπινου δυναμικού με την κατάλληλη εκπαίδευση, που θα του επιτρέπει να αποκτήσει ευρωπαϊκή συνείδηση και ευρύ τρόπο σκέψης. Θα μπορεί να προσαρμόζεται στις ταχύτατες εξελίξεις των επιστημονικών και τεχνολογικών δεδομένων, να είναι παραγωγικό και να προάγει τη γνώση και την έρευνα. Αυτοί πρέπει να είναι και οι κύριοι στόχοι της εκπαιδευτικής πολιτικής των σύγχρονων ευρωπαϊκών κρατών: αφ’ ενός να παρέχεται στους νέους μια γενική παιδεία υψηλού επιπέδου και αφ’ ετέρου να τους δίνεται η δυνατότητα αποτελεσματικής επιστημονικής εξειδίκευσης, με επαρκή ευελιξία, ούτως ώστε να μπορούν να παρακολουθούν τις ραγδαίες αλλαγές στις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας που σημειώνονται διεθνώς.

               

                Για την ευόδωση του ευρωπαϊκού οράματος, πιστεύω πως είναι καθοριστική η συνεισφορά των ανθρώπων της επιστήμης και των γραμμάτων, της πνευματικής ηγεσίας του τόπου. Οι άνθρωποι του πνεύματος μιλούν την ίδια γλώσσα, δεν υπολογίζουν το πολιτικό κόστος και γι’ αυτό μπορούν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο να ασκήσουν επιρροή στους πολιτικούς ηγέτες και να εργαστούν από κοινού για το ευρωπαϊκό όραμα.

                Για να γίνει αυτό το όραμα πραγματικότητα, είναι απαραίτητη η συστράτευση όλων μας. Ο κάθε πολίτης, ο κάθε εργαζόμενος, με τον τρόπο που σκέπτεται και δρα, βάζει καθημερινά από ένα μικρό λίθο για την ανύψωση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

Κ.Α. Δημόπουλος, Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών

4 

ΟΔΥΣΣΕΑΣ  ΕΛΥΤΗΣ: Ελλάδα- Ευρώπη

 

5

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ  ΕΝΩΣΗ

(σχεδιάγραμμα)

Στόχοι Ευρωπαϊκής Ένωσης:

Οικονομική ανάπτυξη και ευημερία όλων των κρατών – μελών

Διαμόρφωση κοινής ευρωπαϊκής συνείδησης è Συνοχή και ενότητα

Διατήρηση πολιτικής σταθερότητας και ανάδειξη δημοκρατίας

Εδραίωση της ειρήνης στον ευρωπαϊκό χώρο

Συνεργασία μεταξύ των κρατών για αντιμετώπιση κοινών προβλημάτων

Λόγοι συνεργασίας μεταξύ των ευρωπαϊκών σχολείων:

Γνωριμία και επαφή με την ευρωπαϊκή πολυμορφία (γλώσσα, παράδοση, θρησκεία) και προσπάθεια εντοπισμού και ανάδειξης της κοινής πολιτισμικής κληρονομιάς (αγώνες για την ελευθερία, δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα, κοινά ιστορικά βιώματα, κ.α).

Ανταλλαγή απόψεων και γόνιμη επικοινωνία για τα συστήματα των ευρωπαϊκών χωρών σε διάφορους τομείς, όπως εκπαίδευση, περιβάλλον, αθλητισμός.

Συνεργασία και κοινή δράση απέναντι σε προβλήματα που απασχολούν τους νέους όλης της Ευρώπης (ρατσισμός, ναρκωτικά, ανεργία, κ.α).

Εκπαιδευτικές ανταλλαγές και συναντήσεις μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων (π.χ Comenius).

Ανάπτυξη φιλίας.

Ελπίδες από την Ευρωπαϊκή ενοποίηση:

Καταπολέμηση κοινωνικών προβλημάτων.

Ενίσχυση της οικονομίας των ασθενέστερων χωρών.

Από κοινού αντιμετώπιση των διακρατικών προβλημάτων.

Ενίσχυση της πίστης σε αρχές όπως ελευθερία, ισοτιμία, δημοκρατία και διαφύλαξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Συνεργασία σε όλους τους τομείς (επιστήμη, τέχνες κ.α).

Φόβοι – κίνδυνοι από την Ευρωπαϊκή ενοποίηση:

Απώλεια εθνικής ταυτότητας και παραποίηση της ξεχωριστής μας φυσιογνωμίας èΜη τήρηση ηθών και εθίμων.

Παραφθορά της γλώσσας (εισροή ξενικών στοιχείων).

Παραγκωνισμός των αδύναμων χωρών και συνεταιρισμός των ισχυρών.

Αδράνεια και μη συμμετοχή των πολιτών στη λήψη αποφάσεων –> Αδιαφορία για την ευρωπαϊκή πορεία.

Ξενομανία

 6

“What I want from the European Union? ”